Mijn grootste liefde is in mijn leven. Ik heb ‘m zelf, heel bewust, aangetrokken. Precies zoals ik hem wil hebben. Ik ben er trots op. Op hoe ik het voor elkaar heb gekregen. Maar ook gewoon als ik naast hem loop. Elke dag weer.
Laten we zeggen dat ik, ooit, heel wat jaren geleden, niet zo’n leuke relatie had. Ik zal je de details besparen, maar ik heb de nodige klappen mogen ontvangen. Toen het klaar was, voelde ik me bevrijd. Ik leefde mijn leven zoals ik het wilde. Van moment tot moment. Ik liet alles op me afkomen.
Gevuld met liefde
Er zijn geen tranen gevallen. Het voelde goed en was overduidelijk de juiste keuze. Daarom heb ik nooit teruggekeken. Ik was gelukkig en gevuld met liefde voor mezelf. Dit was ik de jaren ervoor kwijtgeraakt in mijn relatie. Weer zelfliefde ervaren, en voor mezelf leven in plaats van voor de ander, was afschuwelijk fijn.
Een paar jaar later begon een knagend gevoel toe te nemen. Een soort eenzaamheid. Ik wilde een liefde in mijn leven. Iets opbouwen. Eindelijk eens een echte relatie ervaren, een relatie gebaseerd op respect, vertrouwen en diepe liefde. Een relatie waarin ik 100% mezelf kon zijn. Dat kende ik niet.
Een sprookjesliefde
Ik ging op dates, maar bij iedereen voelde ik vrijwel direct: nah, dit is het niet. Mensen zeiden dat ik de mannen een kans moest geven. Soms deed ik dat, soort van. Maar mijn gedachte bleef: ik wil er niet inrollen, zoals bij best veel koppels het geval is. Ergens inrollen wat niet helemaal klopt, en er dan niet meer uitkomen omdat het gewoon ‘wel chill’ is. Ik wilde een perfecte liefde voor altijd. Ik geloof in sprookjes. Altijd gedaan ook.
Een holistische coachingsessie schudde me keihard wakker. Auw. Wat bleek: ik was teleurgesteld in de liefde. Ook was ik vrijwel volledig, en totaal onbewust, afgesloten van mijn gevoel. Afgesloten van de mogelijkheid op liefde. Ik geloofde er niet in en was, ergens diep van binnen, boos. Ik had verwacht dat ik op jonge leeftijd zou trouwen, dat mijn prins op het witte paard allang een kasteel voor me had laten bouwen. Ik geloofde altijd in mijn sprookje, maar was, ergens, boos dat dit me was ontnomen. Ik voelde gebrek.
Terug naar mijn gevoel
Een zware tijd volgde. Ik moest mijn boosheid toelaten, mijn diepe verdriet. Ik moest, jaren later, gaan rouwen om mijn vorige relatie. Niet om de persoon, maar om mezelf die ik daar ben kwijtgeraakt. Ik had mijn gevoelens op liefdesgebied weggeduwd en een grote muur om mezelf heen gebouwd. Die moest afgebroken worden. Ik zette de deuren naar mijn gevoel open. Steeds meer situaties uit mijn verleden kwamen bovendrijven. Ik huilde en ik huilde, wekenlang op mijn bank. Soms wist ik niet eens waarom. Maar ik voelde dat dit moest gebeuren om weer gelukkig te worden in de liefde. Ik liet alles gaan. Auw, maar tegelijkertijd ook zó fijn en verlichtend!
Een diep vertrouwen
Toen ik uitgehuild was en mijn muren omlaag gingen, kwam er ruimte voor andere gevoelens. Ik stond dichter bij mijn echte gevoel en voelde een diep vertrouwen in de liefde. Als ik erover praatte, begon ik te glunderen. Ik voelde een positieve spanning in mijn lichaam; zo mooi om niet te weten wie er op je pad gaat komen, of wanneer. Om mijn gevoel te versterken, hield ik een lijst bij. Een lijst van álles wat ik wilde voelen, zien en ervaren bij mijn toekomstige liefde. Elk kenmerk voelde ik in me en zag ik voor me, dat zou er komen!
Als laatste zet, tatoeëerde ik ‘Agape’ op mijn arm, met als betekenis: hoogst haalbare liefde. Een reminder voor mezelf dat ik mannen geen kans hoefde te geven als ik het niet direct voelde, ongeacht wat anderen zeiden. Als het echt mijn Agape was, dan merkte ik dat meteen. Dan waren er geen twijfels en ging het vanzelf. Vanuit dit vertrouwen liet ik het los. Ik leefde weer van moment tot moment, zonder met de toekomst bezig te zijn. Alleen voelde ik regelmatig een vuurtje in me, een sprankeling, die me liet glunderen, omdat mijn prins, dé prins, er echt aankwam. Als de tijd rijp was. Ik begreep op dat moment niks van mijn vriendinnen. Ze zeiden niet meer te geloven in de liefde. Maar jee, mijn geloof was zó sterk, het borrelde door me heen.
“Dit is ‘m. Absoluut mijn hoogst haalbare liefde. Mijn aanvullende geluk, bovenop mijn eigen geluk”
Dit was ‘m
Twee maanden later overkwam het me. Ik stond open, ik voelde me goed en zat lekker in mijn vel. Mijn gevoelens voor een vriend, werden elke dag sterker. Hoewel mijn hoofd wilde twijfelen en ik het ergens ook heel angstig vond, voelde ik diep van binnen meteen dat dit het was. Ik hoefde me geen zorgen te maken. Dit was mijn man. Dit was mijn aanvullende geluk, bovenop mijn eigen geluk. Ik ontving tekens van het universum. Die ontvang ik nog altijd. Elke dag opnieuw valt het me op dat we, soort van, gemaakt zijn voor elkaar. Een geweldig team. We zijn hetzelfde, maar vullen elkaar ook enorm goed aan op de punten waar we dat niet zijn. We spiegelen elkaar volledig. Ik ben zo dankbaar. Hij vinkt élk puntje van mijn lijst af. Ook de meest gekke en specifieke. Absoluut mijn hoogst haalbare liefde; mijn eigen sprookje. En ik ben trots, dat ik dit zelf heb gemanifesteerd. Dat ik heb kunnen loslaten met een diep vertrouwen.
Jouw grote liefde aantrekken
Ben jij ook klaar voor liefde? Het komt als de tijd rijp is. Maar je kan het ook zelf aantrekken. Hoe eerder jij er klaar voor bent, hoe eerder het zal komen. Onderzoek eens hoe jij in de liefde staat. Stel jezelf de vraag: wat houdt me tegen als mijn grote liefde nu aan mijn deur verschijnt? Komt er een antwoord in je op? Vaak is het de moeite waard dit te onderzoeken. Ga ook eens na hoe je reageert, wat je erbij voelt. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat je nu al merkt dat je een stapje achteruit zet. Dat zegt veel.
Zijn er dingen die je tegenhouden? Voel je angst? Moet je eerst nog iets verwerken? Maar belangrijker nog: heb je er vertrouwen in? Zo nee, dan komt hij of zij wellicht minder snel. Het kan helpend zijn hulp te vragen aan een holistisch therapeut, om jouw kijk op liefde verder te onderzoeken. En om jezelf meer te openen.
Vertrouwen, dat groeit
Maar goed, over je toekomstige liefde. Geloof erin! Voel dat deze persoon er is, voel alvast hoe geweldig het voelt als jullie samen zijn. Blijf zolang mogelijk hangen in dit heerlijke gevoel. Let verder ook op je woorden en praat alleen nog maar over liefde als je in je vertrouwen zit, als je je goed voelt. Niet vanuit wantrouwen of gebrek, want dan stoot je het weer af. Het is een proces, je hebt het niet binnen een dag onder de knie. Vertrouwen, dat groeit. Geef het dus de kans om te groeien.
Maak lijstjes, een tekening en creëer jouw ideale liefde! Ben je er écht klaar voor? Zodra je in jouw diepe vertrouwen zit, en je het ook nog eens los kan laten vanuit dit vertrouwen, dan staat je binnenkort iets verschrikkelijk moois te wachten. <3
Raak jij een beetje moedeloos van je liefdesleven? Ben je het vertrouwen kwijt en kom je er zelf niet uit?
> Ik help je graag!
